Sneeuwscooterreis 2018 BRC

20 januari 2018
Het zou een zware reisdag worden en het begon direct al goed met twee en een half uur vertraging op Schiphol. De rest ging wel OK en ook de bagage is netjes meegekomen.
Op de luchthaven werden we tot onze grote verrassing opgehaald met een limousine.

Maar dat was dan ook direct alle luxe…
In het huisje, zeg maar hutje, een cabin van ongeveer 12 vierkante meter, stonden twee stapelbedjes, een koelkast, keukenkastjes, kookplaat en magnetron, een tafel met vier stoelen en verder niks, geen douche, wc of zelfs stromend water…

Om te douchen, te piesen en te wassen moesten we naar een ‘servicehuisje’, ongeveer 15m van de cabin vandaan.
En we hadden behoorlijk ruimtegebrek voor al onze zooi.
We hebben daarom de boel eerst ‘verbouwd’. Tafel een kwartslag gedraaid, stoelen als ‘nachtkasje’ naast de bedden en de bovenste bedden gebruikt als kast, om al onze kleding en dergelijk uit te stallen. We hebben het teveel aan beddengoed dan ook maar in de koelkast opgeborgen.

21 januari 2018
We hadden een vrije dag, nog geen sneeuwscooterrijden. We zijn maar vast onze uitrusting, helm en dergelijke, op gaan halen.
We kregen kniebeschermers: UFO Plast.
Een beschermvest: Leatt 3DF Airfit.
De helmen die te leen waren pasten mij niet goed, daarom mocht ik een nieuwe helm uit de winkel passen en die perfect paste, dus mocht ik die lenen. Een Airoh Twist, een witte.
En een bril met een oranje lens.
Van de schoenen zat al helemaal niks goed. En de twee paar die ik vanuit Nederland had meegesjouwd waren het ook net niet. Dus heb ik nieuwe schoenen ‘moeten’ kopen: Tobe Vivid Boot Boa, jet black, €295. Deze zaten perfect.
Maar met al dit ook nog eens in onze cabin, hadden we al helemaal geen ruimte meer. Het was een bende in de cabin. En we hadden allebei slecht geslapen, want de matrasjes waren veel te dun. Dus heb ik het matrasje van het bovenste bed onder mijn matras gelegd, en Arina heeft een dekbed uit de koelkast gehaald.

22 januari 2018
De sneeuwscooter waarmee we mochten rijden was een Ski-Doo Summit X 850 E-TEC, 165” track met 3” lugs. De perfecte diepe sneeuw machine.

Het bleek dat we al onze eerder opgedane sneeuwscooterkennis af moesten leren en opnieuw op de juiste manier aan moesten leren. Lichaam recht, leunen/overhellen naar de richting die je op wilt, het stuur de andere kant op (countersteering), goed de kant op kijken waar je heen wilt en constant gas, eventueel met rem. Door de gids, Thomas Wärdell, ook wel aanduidt met uitspraken als ‘don’t fuck the gas’ en ‘dick in the steering’.
Ik had al vrij snel de sneeuwscooter tussen de bomen geparkeerd, waarna de gids een aantal berkjes om moest zagen om mij en de sneeuwscooter er weer uit te krijgen.
(Blauw dingetje, rood omcirkeld, is de zaag)
We hebben een zwarte vogel gezien, wat op een korhoen lijkt, maar volgens Thomas en anderen vlees eet…

Tijdens de lunch hebben we een spitsmuisje gezien. Deze liep net in de bovenste sneeuwlaag, net niet op de sneeuw, net ook niet echt in de sneeuw.
We hebben voornamelijk over moerassen gereden en zijn met oefenen van het boondocken veel omgevallen en hebben vaak vastgezeten, maar we zijn wel vaker zelf losgekomen dan alle andere jaren.
Op de terugweg moesten we over een beek springen. Aangezien het onze eerste dag was, en we dus nog veel moesten leren, hadden zowel Arina als ik allebei zoiets van ‘ja, dag’. De gids wilde eerst met mij op de sneeuwscooter samen springen, maar toen ik vroeg of ik iets juist wel of juist niet moest doen, omdat ik al voelde dat ik tegen zijn leunen in leunde, hebben we besloten dat hij alleen de sneeuwscooter erover zou springen. Ik zou zo wel springen. Ondertussen had Thomas al in de beek gestaan met het zelf terug komen (zonder sneeuwscooter). Ik sprong… maar helaas ging dit natuurlijk niet goed. Met mijn voeten aan de ene kant en mijn lichaam en handen aan de andere kant, stond/hing ik daar. Ik vroeg Thomas hoe diep de beek was en ben er toen maar in gaan staan en eruit geklauterd aan de andere kant. Bij Arina verliep het ongeveer hetzelfde. De gids had haar sneeuwscooter over de beek gesprongen, Arina had ook zelf proberen te springen, maar stond ook met de voeten aan de ene kant en de handen aan de andere kant en hing zelfs met haar buik bijna in het water. Thomas wilde haar helpen omhoog te trekken, maar ook Arina dacht dat het makkelijker was om in de beek te gaan staan en er zelf uit te klauteren. Uiteindelijk waren de sneeuwscooters en wij alle drie aan de juiste kant van de beek. De diepte van de beek was tot aan de knieën, dus de schoenen waren volgelopen met water. We zijn toen snel terug naar het hotel gegaan. Daar hebben we het water uit onze schoenen kunnen laten lopen en alles in droogkasten gedaan.
Thomas vertelde later dat dit de eerste keer was dat iedereen in zijn groep nat was geworden…https://youtu.be/JKiC8nZg-Wc
https://youtu.be/3GO33iVs3sg

23 januari 2018
's Morgens hebben we van de gids eerst een lawinetraining gehad en geoefend in het zoeken van een lawinepieper.
We zijn een iets andere kant op gereden dan de dag ervoor. We zijn het begin van de bergen in gegaan in echt diepere sneeuw.
We hebben weer veel geleerd en het ging ook al beter. Het was meer uitdagend en grensverleggend. We zijn meer door de bossen gereden en wat heuvelachtiger. Ook hebben we gesprongen over een heuveltje. Ik had wel eerst de sneeuwscooter rechtop vastgezet, deze hebben we moeten omrollen om los te komen.

Ik heb ook tegen een boompje omhoog proberen te rijden (nadat ik eerder al vast zat en vol gas eruit moest en toen stond dat boompje in de weg). Dat is uiteindelijk allemaal goed gegaan en heb het zelf weten op te lossen. Later na een keer omvallen en mezelf met vol gas los weten te krijgen, wel achterover over de hele achterkant (de hele tunnel) van de sneeuwscooter gerold, maar alles OK en ik kon zelf weer verder. Nu is het zelf loskomen en uit lastige situaties komen veel makkelijker.
Ik heb ook een kleine hillclimb geprobeerd, geprobeerd een steil heuveltje op te rijden, maar helaas door een onverwachte hobbel, verkeerd gas gegeven en de balans en de controle kwijt, dus weer flink vast komen te zitten. En weer hebben Thomas en ik de sneeuwscooter moeten omrollen.
Bijna terug bij het hotel moesten we nog een hele steile berg omlaag. Bij mij ging het OK, maar bij Arina niet. De sneeuwscooter kwam zonder Arina naar beneden en Arina gleed erachteraan.
En we hebben weer zo'n vleesetende korhoen (…) gezien.
Om een beetje lekker te kunnen douchen, in het servicehuisje, heeft Arina de douche geducktaped.
https://youtu.be/701fBXwHt60 

24 januari 2018
Afzonderlijk van elkaar hebben Arina en ik allebei over een beekje gesprongen. Bij Arina had Thomas dit gezien en stond hij te juichen.
Het was een erg mooie omgeving. Weer op de moerassen en een beetje tussen de bomen het boondocken geoefend.
Ik kwam bij het maken van een bochtje om een boompje vast te zitten. Ik kwam er zelf, al wheelieënd, uit, maar liet het gas niet los en probeerde zo tussen twee bomen door te gaan. Helaas. Waarschijnlijk dat de takken van de boom tegen de rem aankwamen, waardoor ik voorover over de sneeuwscooter heen ben gevlogen. Ik was onder andere mijn helmcamera kwijt, maar die hebben we teruggevonden.
Steeds maken we zelf nieuwe paden, van moeras, daar spelen, boondocken en oefenen, beetje door het bos, naar het volgende moeras.
We zijn bij terugkomst weer die steile berg afgegaan en nu ging het voor ons allebei OK.
's Avonds zijn we de spa in gegaan, waar we lekker lang buiten in de hottub in de sneeuw hebben gezeten.
Thomas at 's avonds gezellig met ons mee.
https://youtu.be/DFASeF_q3N4

25 januari 2018
Deze dag zijn we weer een andere kant op gegaan, nu naar het noorden. (De andere dagen was het voornamelijk richting het oosten.) Het noorden is meer richting de bergen. We hadden wel wat last van sneeuw en wind. Het was ook iets moeilijker en we hebben weer wat meer geleerd. Toch weer een paar keer stevig vast gezeten en een keer de sneeuwscooter weer moeten omrollen. Maar ja, als je niet hebt vastgezeten, heb je niet hard genoeg geprobeerd.
Er was overal zo'n 1,5 tot 2 meter sneeuw.
We zijn bij een jagershut van BRC geweest. Het was een mooie cabin aan de rivier met uitzicht op de bergen.
En toen was de gids een half uur weg... Hij wilde daar een afdaling doen. Naar beneden ging prima, maar na drie pogingen om weer omhoog te komen, hillclimbing, is hij via een lange omweg terug naar ons moeten komen.
Die lange omweg werd onze route en ik mocht voorop. Het was een leuk stuk om te rijden. En onderweg vloog er een sneeuwhoen voor ons langs.
We waren nu wat meer in de bossen, ook in verband met de sneeuw en wind.
In tegenstelling tot alle andere jaren hadden we nog altijd geen pijnstillers hoeven slikken. Op de juiste manier is alles zoveel makkelijker en prettiger en kost het nauwelijks kracht.
Vastzitten:
https://youtu.be/QsybKqsDPhw
https://youtu.be/gic1BDj4dh4

26 januari 2018
Het was mooi zonnig weer.
Na een x aantal kilometers voornamelijk stevig door rijden over het pad (Arina reed voorop, vandaar… ;-) ), moesten we “spelen” van de gids. Hierdoor kwam ik flink vast te zitten naast het pad. 3 keer achter elkaar; vast, los en weer direct vast. De derde keer zat ik zo erg vast dat het moeilijk was om los te komen. Uiteindelijk kreeg de gids de sneeuwscooter samen met ons met heel veel moeite los.
Maar wat bleek.. er lekte koelvloeistof. Dus moest ik supersnel terug. Het koelvloeistofreservoir of de warmtewisselaar bleek beschadigd te zijn en deze is verwerkt in het frame, helaas is de schade daardoor groot en dat betekende voor mij een schadepost van 15000 SEK = 1550 Euro. kut! En ik krijg het van geen enkele verzekering terug. :-/
Ik kreeg wel gelijk een andere sneeuwscooter mee, hetzelfde type alleen geen elektrische start (en dat heb ik wel gemerkt want ik kreeg de sneeuwscooter zelf absoluut niet gestart…)
We zijn over een brug speciaal voor sneeuwscooters gereden.

Eerst was het weer even moeilijk. Het ging voor geen meter, niet goed gas, kijken, leunen, etc. Toch een stukje hillclimb gedaan en dat ging wel goed. We reden een berg op met een erg mooi uitzicht!
Daarna hebben we geluncht en ging het stukken beter. Ook lekker kunnen sidehillen (beetje) over een ravijn. Het ging lekker, al slalommend, draaiend en sidehillend. Totdat ik en Arina vast zatten. De sneeuwscooter van Arina hebben we met z'n tweeën los gekregen door de sneeuwscooter om te rollen, alleen Arina en ik, zonder gids. (Om bij Arina te komen en weer terug naar mijn sneeuwscooter stond ik bij de gids voor op zijn sneeuwscooter.) Mijn sneeuwscooter was iets makkelijker los te krijgen met ieder aan een ski en de gids gas gevend en de sneeuwscooter van links naar rechts schuddend.
https://youtu.be/RuBVnlRJXMw
https://youtu.be/ha03fRxSkVI

27 januari 2018
We gingen naar een sneeuwscooter event, sneeuwscooter Le Mans, in Åkersjön. We moesten veel trailrijden. Wel ook stukken zelf de weg zoeken. En over meren heen crossen, waarbij het water omhoog kwam.
Het event was leuk om het te zien en het eens mee te maken.

Maar trailrijden is k*t. Tot deze conclusie kwamen we aan het einde van de dag of eigenlijk al halverwege. Het was een lange rit, we hebben in ongeveer 6 uur, 160 kilometer gereden.
Na het event, bij het tanken, had de gids ook nog het trekkoord bij mijn sneeuwscooter kapot getrokken. Ik mocht daardoor eigenlijk niet meer de motor stoppen, maar ik kwam vast te zitten. Ik had de bocht gemist. Moest er heel de linkerzijkant af, om zo met een touwtje de motor rechtstreeks toch te kunnen starten. En toen nog weer los komen, nadat er (weer...) een boompje omgezaagd was, omdat ik in de bomen vast zat, natuurlijk.
Op de heenweg had ik ook al een ‘bocht gemist’. Na het oversteken van een meer moesten we naar rechts, maar ik ging zo goed als rechtdoor ook bijna tegen een boom.
Beide keren kwam voornamelijk door het trailrijden. Ik viel er bijna door in slaap. En doordat ik door het trailrijden eigenlijk alles wat we geleerd hadden weer vergeten was…
Die avond hebben we een hele gezellige avond gehad met de mannen van Attacus, die de volgende twee dagen gegidst zouden worden door Thomas.
Hun Engels werd steeds slechter en mijn Zweeds steeds beter, bij het stijgen van het alcoholpercentage…
https://youtu.be/Ff31VTrTbyg

28 januari 2018
Het was (en is!) balen dat het over is. We hebben de tas ingepakt. En lang genoten van de spa (met op het laatst Q-music het foute uur).
En 's avonds was het weer een hele gezellige avond met de mannen van Attacus en Thomas.

29 januari 2018
Helaas weer terugreizen.
En door wat problemen tijdens het betalen, waren we te laat op het vliegveld in Östersund. Wij mochten nog wel mee, maar onze bagage niet. Die is per post nagestuurd (ik had mijn tas op 7 februari ontvangen, die van Arina is nooit meer gevonden).